شماره ات را ندارم، خیلی وقت است دیگر
هر پیام تبریکی
از هر شماره ناشناسی
که می رسد
می قبولانم به خود
که تویی حتما
دقیق می شوم
می بینم انشای تو نیست
و تازه می فهمم
حجم خرابی را که پشت سر تو جا گذاشته ام
شماره ات را ندارم، خیلی وقت است دیگر
هر پیام تبریکی
از هر شماره ناشناسی
که می رسد
می قبولانم به خود
که تویی حتما
دقیق می شوم
می بینم انشای تو نیست
و تازه می فهمم
حجم خرابی را که پشت سر تو جا گذاشته ام
درد دلها و خاطرات آوارگیها ,تنهاییها و تلخ و شیرینهای زندگی
یک روانپریشِ افسار گسیخته در اینجا خُزَعبَلات می نویسد
ندانم چه چشم بد آمد بر اوی ... چرا پژمرید آن چو گلبرگ روی
از نشانه های مومن آنست: که وبلاگ نقشی را میخواند. ( پراکندهایی از نقشي)
کوکتل طنز و تراژدی
بیشین بینیم با
...............
کوکتل طنز و تراژدی
Just another WordPress.com site
درگیری های یک ذهن آشفته
آنچه زندگی می طلبد ،کمی شجاعت است
This Blog Is Not Recommended By WordPress
mommy's letters
کلمات رد پای منند در این بیکران
تداوم بازی در لجنزار
Just another WordPress.com site
عالي.
😦
کم پیدایی؟
حس مشترك….